حکایت پند آموز

آیت الله سید علی حسینی آملی :
«روزی خدمت حضرت علامه آیت الله حسن زاده آملی – روحی فداه – بودم که شخصی اطلاعیه مجلس ترحیمی را آورد و به آقا داد. در آن اطلاعیه نوشته بود: « با نهایت تاثر و تاسف! فوت نا بهنگام فلانی را تسلیت عرض می کنیم».

آقا فرمودند: «با نهایت تاسف»! آخه شما را چه که این کلام را می‌گویی؟! تو چه کاره هستی که اینطور ابراز نارضایتی می‌کنی! نه خیر، با کمال رضا به قضای الهی، با کمال تسلیم.

«مرگ نابهنگام»! تو چه خبر داری که هنگامش کی بود، که حالا نا بهنگام است؟! شاید گه آن همین الان بوده باشد، ناگهان چرا؟ گه آن همین بود و تو خبر نداری.

«فوت»! فوت چرا، فوت یعنی چه؟ فوت نابودی است. توفی درست است. أخذ الشیء بتمامه است، وفات صحیح است»