هزارو یک نکته، نکته 401 _ حضرت علامه حسن زاده آملی

امام قائم آن سر الهى‏

پناه جمله از مه تا بماهى‏

ولى ختم مطلق آنجناب است‏

که جان پاک او ام الکتاب است‏

ز نسل فاطمه بنت رسول است‏


همان أم أبیهاى بتول است‏

سمى حضرت خیر الانام است‏


قیامش در جهان حسن ختام است‏

در او جمع آمد از آیات کبرى‏


ز موسى و ز عیسى و ز یحییى‏

ز خضر و یونس و ادریس و الیاس‏


امام عصر خود را نیک بشناس‏

حسن باب است و نرجس هست مامش‏


میم و حا و میم و دال است نامش‏

حسن بادا فداى خاک پایش‏


که باشد خاک پایش تو تیایش‏

امام عصر و میر کاروان است‏


هر آنچه خوانمش برتر از آن است‏

مرا چون نور خورشید است روشن‏


که عالم از وجود اوست گلشن‏

چو اسماى الهى راست مظهر


که از دیگر مظاهر هست برتر

تو را باشد یکى قسطاس اقوم‏


که قطب عالم است و اسم اعظم‏

چگونه غایبش‏ خوانى و دورش‏


نبینى خویشتن را در حضورش‏

تویى غایب که دورى از بروى‏


نهادى نام خود را بر سر وى‏

سبل بر دیدگانت گشته چیره‏


که خورشید است در چشم تو تیره‏

مه و خورشید در این طاق مینا


چراغ روشن‏اند و چشم بینا

مثالى از نبى و از ولى‏اند


چو مه از خور، خور از حق منجلى‏اند

نپاید بى مه و خورشید عالم‏


بر این تکوین و تشریع‏اند با هم‏


هزارو یک نکته، نکته 401 _ حضرت علامه حسن زاده آملی