دحوالارض

در اصطلاح منجمین ارض بر کره خاک گفته می شود که آب بر اکثر آن احاطه دارد ، اما به این معنی در قرآن نیامده است ، هر چه ارض در قرآن در قرآن دیده ایم مراد سطح خاک و خشکی آنست یا قطعات آن (نه کل کره زمین)، بلکه کوه ها هم از مفهوم ارض خارجند «یوم ترجف الارض و الجبال» ( مزمل ۱۴) « و حملت الارض و الجبال» ( حاقه ۱۴) خداوند زمین را در مقابل کوه قرار داده است ، زمین می لرزد و کوه هم می لرزد. «و ألقی فی الارض رواسی» گذاشت(القی) یعنی آفرید در زمین کوهها.  

منبع: دروس هیئت ، درس 52، حضرت علامه حسن زاده آملی

بنابراین مطلب دحو الارض به معنای گسترده شدن خشکی در کره زمین است (والارض بعد ذلک دحاها) که در روز 25 ذی القعده آب که کره را احاطه کرده بود، از کعبه شروع به خشکیدن میکند. و این مطلب باید با بحث بسیار شریف و عرشی رتق و فتق تلفیق شود و بحث و بررسی گردد. که به حقیقت باید گفت اگر "رساله رتق و فتق" حضرت علامه حسن زاده آملی در جهان بررسی و انتشار بیابد غوغایی در عالم علم ایجاد می کند...

برای دانلود رساله رتق و فتق و شرح صوتی آن به این لینک بروید.

برگرفته از ghasedoon.blog.ir