دانلود کتاب مناسک حج بصورت pdfتوسط حضرت علامه حسن زاده آملی

دانلود کتاب  مناسک  حج بصورت pdfتوسط حضرت علامه حسن زاده آملی

از اینجا

http://s9.picofile.com/file/8335484034/%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B3%DA%A9_%D8%AD%D8%AC.pdf.html

دانلود کتاب پیرامون حضرت فاطمه بصورت pdfتوسط حضرت استاد صمدی آملی

دانلود کتاب  پیرامون حضرت فاطمه بصورت pdfتوسط حضرت استاد صمدی آملی

اینجا

-------------

دریافت
حجم: 14.1 مگابایت
توضیحات: کتاب حضرت فاطمه اثر استاد صمدی آملی

اشهد ان سیدتنا فاطمه الزهرا عصمه الله الکبری وحجه الله علی الحجج

برخی از مکاشفات و تمثلات با مثال علامه حسن زاده آملی

در کلمه شصت و نه صد کلمه فرمود: ((آن که به نعمت مراقبت متنعم است مى داند، که هر چه مراقبت قوى تر باشد تمثلات و واردات و ادراکات و منامات زلالتر و عبارات که اخبار برزخى اند، رساتر و شیواترند. گاهى اىن بى ذوق چیزکى چشیده است که : التوحید ان تنسى غیر الله ، معرفة الحکمة متن المعارف ، یا حسن خذ الکتاب بقوة . اما تمثلات چه بسیار.
آن که در ذیل این کلمه عرشى فرمود: ((اما تمثلات چه بسیار)) حدود بیست و سه واقعه از وقایع بى شمار تمثلات و تجلیات با مثال و بى صورت را در فصل سوم از رساله قیمه ((انسان در عرف عرفان )) خودش نقل فرموده اند که در ابتدا بنابر آن بود که این وقایع با اصول متفرع بر آن به عنوان کلمه اى از هزار و یک کلمه قرار گیرد که خداوند رازق روزى مشتاقان سیر انسانى کرده است که به صورت رساله اى مستقل با نام مذکور در آمده است که داراى چهار فصل و یک خاتمه است و تا این تاریخ که 27/11/76 برابر 19/ شوال 1418 هجرى قمرى است اصل 45 از فصل چهارم این رساله به رشته تحریر در آمده است که خداوند توفیق زیارت چهره دلاراى دستخط اصلى این رساله از محضر مقدس مولایم را عطا کرده است که به داشتن زیراکس آن مترنم شده ام و از آن به جهت شرح دفتر دل رزق بر مى دارم خداوند متعال بر طول عمر شریف مولاى مکرمم بیافزاید تا حقایق جبروتیه از بطنان عرش تحقیق جان الهى اش تنزل یافته و در مشهد کتابت و تکلم به جانهاى مشتاقان کوى حقیقت وصول یابد.
اما نقل بعضى از وقایع
در ابتداى آن فرمود: ((اینک برخى رویدادهاى سلوک عرفان عملى را معروض مى داریم تا اصول مستنبط از آنها و متفرع بر آنها در فصل بعد گفته آید، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید. بسم الله مجریها و مرسیها:
واقعه 2: این کمترین حسن حسن زاده طبرى آملى گوید: در صبح روز شنبه نهم ذى الحجه 1387 ه‍ ق ، روز عرفه به امتثال دستورى که از استادم علامه طباطبایى – روحى فداه – اشتغال داشتم و در مراقبت و توجه تام نشسته بودم ، واقعه اى بر من روى آورد که صدایى شدیدتر از رعدهاى قوى سهمگین به گوشم خورده ، فهمیدم که حالتى به من دست داد، بحمد الله هیچ ترس و هراسى به من روى نیآورده بود، ولى همه بدنم مثل کسى که سرماى سخت بر او مستولى شده مى لرزید، جهان را روشن و به رنگ بنفش مى دیدم ، در این حال سوره مبارکه انبیاء را به من نمودند و به روى من گشودند و من آن را تلاوت مى کردم ، پس از براهه اى از زمان از آن حال باز آمدم ، و از کثرت وجد و سرور و ذوق ، بسیار گریستم و تا چندین روز بى تابى شگفتى داشتم .

واقعه 3: و در شب جمعه یازدهم رجب 1388 ه‍ ق مطابق با 12/7/1347 ه‍ ش ، بر اثر مراقبت و حضور، التهاب و اضطراب شدیدى داشتم ؛ و با برنامه عملى جناب استاد علامه طباطبایى – رضوان الله علیه – روزگار مى گذراندم تا قریب یک ساعت به اذان صبح که به ذکر کلمه طیبه ((لا اله الا الله )) اشتغال داشتم ، دیدم سرتاسر حقیقت و همه ذات مملکت وجودم با من در این ذکر شریف همراهند و سرگرم به گفتن لا اله الا الله اند؛ ناگهان به فضل الهى جذبه اى دست داد که بسیار ابتهاج به من روى آورد.
مثل این که تندبادى سخت وزیدن گیرد آنچنان صدایى پى در پى بدون هیچ مکث و تراخى بر من احاطه کرد، و سیرى سریع پیش آمد که هزار بار از سرعت سیر جت سریع السیر در فضا فزونتر بود، و رنگ عالم را بدان گونه که دیده ام از تعبیر آن ناتوانم ، عجب اینکه در آن اثناء گفتم : چه خوش است که به دنیا برنگردم ؛ وقتى این معنى در دلم خطور کرده به یاد عائله افتادم که آنها سرپرست مى خواهند، باز گفتم : آنها خودشان صاحب دارند، به من چه ؛ تا چیزى نگذشت که از آن حال شیرین باز آمدم و خودم را در آنجا که نشسته بودم دیدم . ان الله سبحانه فتاح القلوب و مناح الغیوب .
از روى داد این حالت گفته ام .

از مردم دیو و دد بردن چه خوش است در گوشه خلوت آرمیدن چه خوش است 

بى دیدن چشم و راه پیمودن با سیر دو جهان کردن و دیدن چه خوش است

واقعه 4: صورت واقعه اى را از تلاوت سوره مبارکه واقعه در شرح عین شصت و سوم کتاب ما ((سرح العیون فى شرح العیون )) به عربى نقل کرده ام خلاصه آن به فارسى این که :
در شب سوم ماه شعبان سنه یک هزار و چهارصد و نه هجرى قمرى ، در منزلم در قم سوره مبارکه واقعه را تلاوت مى کردم ، تا به کریمه و اءما ان کان من المکذبین الضالین فنزل من حمیم و تصلیة جحیم رسیدم ناگهان دیدم که جحیم برایم متمثل شده است و زبانیه آن بالا گرفت که فرموده حق سبحانه ((و برزت الجحیم لمن یرى )) را به شهود عیان مشاهده کرده ام بدون این که جحیم مرا مس کند و آزار نماید با این که تمثل در صقع ذات مدرک متحقق است زیرا که تمثل نحوى از ادراک است .
در آن حال به دو امر مهم ملهم شده ام :
یکى این که براى انسان پاک از دنس رجس و رین ، و حافظ مراقبت و عندیت و اخلاص ، و عامل به اعمال و افعال صالح صحیح است یعنى امکان دارد که به هر آیه اى از آیات قرآنى ، و به هر واقعه خبرى آن خواه در خارج تحقق یافته است و یا هنوز تحقق نیافته است روى آورد یکایک آنها برایش تمثل یابد، به خصوص اگر داراى توجه تام و همت و جمعیت در تمثل و مشاهدت آنها بوده باشد.
امر دوم این که تمثل جحیم در صقع نفس مدرک مطلبى است ، و بروز آن براى نفسى جحیمى مطلبى دیگر است به گونه اى که مطلب نخستین سبب اذیت و آزار مدرکش نباشد بلکه موجب علم ابتهاجى و شهود انبساطى او گردد، بخلاف مطلب دومین که سبب عذاب الیم است فتبصر.
در دیوانم آمده است :

وارداتى که بدل مى رسد از مکمن غیب ار بود همنفسى بو که کنم اظهارش

واقعه 9: بعد از نماز صبح جمع 15 ج 2 سنه 1389 ه‍ ق = 7 شهریور 1348 ه‍ ش ، در حال توجه نشسته بودم ، پس از برهه اى بدنم به ارتعاش آمد ولى خفیف بود. بعد از چند لحظه اى شنیدم شخصى با زبان بسیار شیوا و شیرین این آیه کریمه را قرائت مى کند: ان الله و ملائکته یصلون على النبى یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما ولى من آن شخص را نمى دیدم ، و من هم از شنیدن آن آیه صلوات مى فرستادم . در آن حال یکى به من گفت : بگو یا رسول الله ، و من در پى در پى مى گفتم یا رسول الله .
و پس از آن با جمعى از مخلوقى خاص محشور شدم که گفت و شنود بسیارى با هم داشته ایم . بعد از آن که از آن حال باز آمدم متنبه شدم که تلاوت آیه فوق براى این جهت بود که روز جمعه بود، و ذکر صلوات در این روز بسیار تاءکید شده است .

واقعه 10: در بعد از ظهر جمعه هشتم ذوالحجه 1387 ه‍ ق که روز ترویه بود، در حالتى بودم که دیدم صداى اذان بگوشم مى آید و تنم مى لرزد، و مؤ ذن در پهلوى راست من ایستاده است ، ولکن من به کلى چشم بسوى او نگشودم و جمال مبارکش را به نحو کامل زیارت نکردم ، فقط شبح حضرتش گاه گاهى جلوه مى کرد و پنهان مى شد؛ از یکى دیگر که شخص او را مى دیدم ولى او را نشناختم پرسیدم این موذن کیست که بدین شیوایى و دلبریایى اذان مى گوید؟ گفت این جناب پیغمبر خاتم محمد بن عبدالله (صلى الله علیه و آله و سلم ) است ، از شنیدن این بشارت چنان گریه بر من مستولى شده است که از آن حال باز آمده ام .
در قصیده تائیه عائره ((ینبوع الحیاة )) (دیوان ط 2 ص 458) در اشاره بدین واقعه گفته ام :

تنورت من نور الجمال المحمدى بتطهیر ذاتى من صبوع بشربة 

سمعت بآذانى فصول اءذانه فیالذة قد اءقبلت صوب مهجتى 

بکیت بکاء عالیا حینما قضى حبیب اله العالمین لصحبتى 

و یا حسن صوت لست اءقدر وصفه على صوت داود باءحسن لهجة 

و کم نلت من اءمثال هذا التمثل تمثل عذب یا لها من عذوبة

واقعه 12: در مبارک سحر لیله چهارشنبه هفدهم ربیع المولود 1402 ه‍ ق ، مطابق 23 دیماه 1360 ه‍ ش ، شب فرخنده میلاد خاتم الانبیاء (صلى الله علیه و آله و سلم ) و وصى او صادق آل محمد – صلوات الله علیهم – که مصادف با شب شصتم از ارتحال حضرت استادم علامه طباطبایى صاحب تفسیر ((المیزان )) بود، به ترقیم رساله ((اءنه الحق )) به عنوان یادنامه آنجناب اشتغال داشتم ، ناگهان مثال مبارکش با سیماى نورانى حاکى از سیماهم فى وجوههم من اثر السجود برایم متمثل شد – فتمثل لها بشرا سویا – و با لهجه اى شیرین و دلنشین از طیب طویّت و حُسن سیرت و سریرتم بدین عبارت بشارتم داد: ((تو نیکو صورت و نیکو سیرت و نیکو سریرتى )) تا چند لحظه اى در حضور انورش مشرف بودم – رضوان الله تعالى علیه ، و اءفاض علینا من برکات انفاسه النفیسة
اى عزیز مهمترین ذکر مراقبت است که مقام عندیت است و مصاحبت با حق تعالى . همنشین از همنشین خو مى گیرد و بدان شناخته مى شود، و بقول فصیح لبید بن ربیعه صحابى : و المرء یصلحه القرین الصالح .
اى عزیز بعد از آن فرعون هلاک شد حق تعالى با کلیمش (علیه السلام ) بناى مواعده گذاشت ، قوله سبحانه : و اذ فرقنا بکم البحر فانجیناکم و اغرقنا آل فرعون و انتم تنظرون . و اذا واعدنا موسى اربعین لیلة … (قرآن کریم – سوره بقره – آیه 50 و 51)؛ تا فرعون نفس را نکشى از اربعین کلیمى لوحى بر موسى روح لائح نخواهد شد.

واقعه 15: در شب سیزدهم ج 1 سنه 1391 ه‍ ق = 15/4/1350 ه‍ ش ، در آمل به مراقبت نشسته بودم – و این شب مصادف با شهادت بى بى من لیلة القدر و اءم ابیها، و اءم الائمة الاحد عشر، عصمة الله الکبرى سیده نساء العالمین حضرت فاطمه بنت خیر البشر – صلوات الله علیها – بوده است – پس از برهه اى ، اضطراب و بى تابى بسیار سخت و سهمگین عارضم شده بود، و بعد از آن انتقالى شگفت به من روى آورد که از آن خلوت رویا لذت بسیار برده ام ؛ و آن این که گوشه اى از حقیقت کریمه ((و اذ الوحوش حشرت )) (التکویر – 6) را به من نمودن ، اشباح و اشکالى برایم متمثل شده اند، و به خصوص حیوانات گوناگون را رؤ یت کرده ام .
صابر باش که اگر دیر شود، مسلما دروغ نخواهد شد؛ قوله سبحانه ((و لربک فاصبر)) (المدثر – 8) زود زود نمى دهند تا کم کم ظرفیت حاصل شود… علاوه این که کسانى که دیرتر مى گیرند پخته تر مى شوند و بهتر و برتر مى گیرند. برخى را مى شناسیم که زود راه برایش باز شده است ولکن اکثر حرفهاى او ساحلى است نه لّجّه اى ، اما براى جناب آخوند ملا حسینقلى همدانى پس از بست و دو سال راه باز شده است و چه اهل راز شده است . به نکته 641 کتاب هزار و یک نکته این کمترین رجوع بفرمایید.
و نیز برخى از واقعه هاى دیگر چنان که در قصیده شقشقیه دیوانم گفته ام :

مرا زین گونه حالاتست بسیار نیارم گفتنش از بیم جاهل 

به کتمانى نهانتر از نهانى بسر آورده ام طى منازل 

ولى تا دم برآوردم ز دردم دهنها باز شد چون غرق نازل 

به یکسو شعله ور شد شر حاسد به یکسو حمله ور شد طعن عاذل

جلو کند نگار من

جِلوه کند نگار من، تازه به تازه نو به نو
دل برد از دیار من، تازه به تازه نو به نو
.
چهره بی مثال او، وهله به وهله رو به رو
بُرده ز من قرار من، تازه به تازه نو به نو
.
زُلف گره گشای او، حلقه به حلقه مو به مو
موجب تار و مار من، تازه به تازه نو به نو
.
عشوه جان شکار او، خانه به خانه کو به کو
در صدد شکار من، تازه به تازه نو به نو
.
دشت و چمن چمد چو من، لحظه به لحظه دم به دم
ز صنع کردگار من، تازه به تازه نو به نو
.
لشکر بی شمار او، دسته به دسته صف به صف
می‌گذرد کنار من، تازه به تازه نو به نو
.
شکر و ثنای او بود کوچه به کوچه در به در
شیوه من شعار من، تازه به تازه نو به نو
.
محضر اوستاد من، رشته به رشته فن به فن
عزت و افتخار من، تازه به تازه نو به نو
.
دشمن بی‌خرد برد، گونه به گونه پی به پی
.سنگدلی به کار من، تازه به تازه نو به نو

حُسن حَسَن فروزد از، سینه به سینه دل به دل
ز نور هشت و چار من، تازه به تازه نو به نو
.
🔹(“هشت و چار” منظور دوازده امام معصوم علیهم السلام است)
📚منبع: دیوان اشعار حضرت علامه حسن زاده آملی ص۴۷۷

دستورالعمل صحیح نماز توبه هر روز یکشنبه و خواص آن

دستورالعمل نماز توبه هر روز یک شنبه  و خواص آن...

جناب سید طاووس در اقبال می فرمایند : جناب رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم روز یکشنبه ماه ذی القعده از منزل خارج شدند و در جمع مردم تشریف فرما شدند و فرمودند : ایها الناس کدام یک از شما حاضرید که توبه کنید ؟

عرض کردند : آقا جان ما همه می خواهیم توبه کنیم و دیگر بد نکنیم . آقا فرمودند : یکشنبه ماه ذی القعده غسل کنید ، وضو بگیرید و بعد از وضو ، چهار رکعت به نیت نماز توبه ی روز یکشنبه نماز بخوانید و در هر رکعت ، سوره حمد یک مرتبه ، سوره توحید سه مرتبه ، سوره فلق یک مرتبه ، سوره ناس یک مرتبه ، بعد رکوع و سجده را به جای آرید .

رکعت دوم به همین نحو است ، اما قنوت ندارد چنان که تشهد هم ندارد .

رکعت سوم و چهارم در ادامه همان دو رکعت به همین نحو خوانده می شود .

آن گاه جناب رسول الله فرمودن پس از تشهد و سلام در پایان رکعت چهارم نماز هفتاد مرتبه أستغفرالله ربی و أتوب إلیه و سپس آن را به جمله ی لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیمختم نمایید و در آخر بگویید : یا عزیز یا غفّار اغفر لی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤمنین و المؤمنات فإنه لایغفر الذنوب إلا أنت .

این دستورالعمل در مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی در اعمال ماه ذی القعده نیز نقل شده است و توجه داشته باشید وقتی که پیغمبر یا امامی دستورالعملی را می فرمایند باید طبق متن فرمایش معصوم عمل کرد .

سپس حضرت در مورد برکات نماز توبه فرمودند : هیچ عبدی نیست که این عمل را انجام دهد جز آن که ندا از آسمان می آید که ای بنده ی خدا اعمالت را از نو شروع کن چون که توبه ی تو قبول و گناه تو بخشیده شده است . و ملک دیگر از تحت عرش ندا می دهد که ای عبد مبارک باشد بر تو و بر اهل تو و ذریه تو . و منادی دیگری ندا می دهد که ای عبد ، تو بر ایمان می میری و از تو دین گرفته نمی شود و قبر تو فسحت می یابد و نورانی می گردد. و منادی دیگر ندا می دهد که پدر و مادر اگر از تو خشمگین بوده اند ، راضی شدن و گناه آنان و ذریه ی تو بخشیده شد و تو نیز در دنیا و آخرت در وسعت رزق قرار گرفتی و در نهایت جبرئیل گوید: من آنم که با ملک الموت برای تو می آیم که بر تو مدارا کند و اثر مرگ ، تو را مخدوش نکند که جان تو به سلامتی از  تن تو بیرون رود .

آن گاه مردم از آقا پرسیدند این نمازی که فرمودید، مربوط به هر روز یکشنبه است ، یا مخصوص ماه ذی القعده است ؟ آقا فرمودند : نه ، در هر یکشنبه می توانید این کار را انجام بدهید و در غیر این ماه هم می شود که جبرئیل به من چنین تعلیم داد .

منبع: حضور و مراقبت استاد بزرگوار آیت الله صمدی آملی روحی فدا

نظر جناب ابن سینا در مورد علت همه بیماری‌ها:

نظر جناب ابن سینا در مورد علت همه بیماری‌ها:
.
جناب بوعلی سینا می فرماید:
به نظر من، همه بیماری‌ها، بخاطر استفاده از یخی است که برای خُنک شدن، در آب می‌اندازند.
.
▪حضرت علامه حسن زاده آملی، بارها فرمودند که:
آبی که یخ در آن حل شده است را نخورید!
معاذالله که آب یخ بخورید!
آب باید "در یخچال گذاشته شود" و بعد از خُنک شدن، میل شود.
این آبی که یخ در آن حل شده است را نخورید که این آب برای مزاج خیلی ضرر دارد ‌و مزاج را اذیت خواهد کرد.
در جوانی اگر علائمش را نشان ندهد، هنگام میانسالی، خیلی از بیماری هایی که تولید می شود، مربوط به همین یخی بوده که در آب انداخته شده است.
.
▪حتی مادری که "باردار" است، اگر یخ بخورد، چه بسا، فرزندش "ناقص" به دنیا بیاید!
.
آب یخی که خورده می‌شود، مزاج را عفونی می کند و مستعد سرماخوردگی و سایر بیماری ها می‌کند.
▪انسان باید سعی کند، آبی را که در آن یخ وجود دارد مانند: شربت، فالوده و یا بستنی‌های یخی را به هیچ وجه استفاده نکند...
.
حتی بسیاری از پزشکان جدید هم، به این نتیجه رسیده‌اند که بسیاری از بیماری های عصبی، مربوط به یخی می‌شود که در آب انداخته شده است.
.
▪انسان باید مزاجش را حفظ کند، زیرا باید یک عمر از این مرکب بدن کار بکشد.
.
🔹️ شرح دروس مقدماتی معرفت نفس
حضرت استاد صمدی آملی 📌نکته اینکه: اگر مجبور به خنک کردن آب بوسیله یخ هستید از یخ بصورت غیر مستقیم استفاده کنید، یعنی یخ را داخل کسیه پلاستیکی انداخته و سپس کیسه را داخل کلمن آب بیندازید

دانلود کتاب کاربرد علوم در قبله یابی نگرشی نو در تعیین قبله نوشته ماشاالله علی احیایی

دانلود کتاب کاربرد علوم در قبله یابی نگرشی نو در تعیین قبله نوشته ماشاءالله علی احیایی

https://uploadboy.com/51nctyajpie2/1610/pdf

https://ir51.uploadboy.com/d/r5njdg54jbvi5pwhzqstxh67575fecsnqzwb6vvi4ruxnj33t2exvjs43b5gs3mdbijozhlq/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%AF%20%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%82%D8%A8%D9%84%D9%87%20%DB%8C%D8%A7%D8%A8%DB%8C%20%D9%86%DA%AF%D8%B1%D8%B4%DB%8C%20%D9%86%D9%88%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%AA%D8%B9%DB%8C%DB%8C%D9%86%20%D9%82%D8%A8%D9%84%D9%87.pdf

یادواره شهدا

یادواره شهیدان عبوری با افاضات عرشی حضرت استاد صمدی
آملی در حسینه شاهزاده حسین (ع)ساری برگزار می شود زمان سه شنبه 15خرداد1397ساعت 21بهمراه مراسم قرآن بسر
------------------
یادواره شهید علی دوامی با افاضات عرشی حضرت استاد صمدی آملی در موزه دفاع مقدس واقع دررویروی بیمارستان شفا برگزار می شود زمان چهارشنبه 16 خرداد1397 ساعت 21:30

مطالبی در مورد علوم غریبه در آثار حضرت استاد صمدی آملی

مطالبی در مورد علوم غریبه در آثار حضرت استاد صمدی آملی 

در ابتث یا در ابجد یا در اهطم   الف اول بود و الله اعلم 

بدان که علم حروف و اعداد از علوم شریفه اند که متکفل تبیین علوم غریبه اند و آن را ضوابط علمى و محاسبات دقیقى است و براى آن ارباب و اصحابى که بعضى در این رشته ها سالیانى متوغل بودند و اسرار و حقایق فراوانى را از حقایق دار هستى استخراج نموده اند، چه ائمه هدى سر سلسله آنان اند که روایات را نیز بدان اشاراتى است . و در روایات هم که به جفر و جفر جامع تصریح شده است .
جناب علامه مجلسى رحمه الله علیه گوید من در نزد جناب علامه شیخ بهایى اصرار شدید بر فراگیرى جفر جامع را داشتم که وى از تعلیم آن امتناع مى نمود.
در علم شریف جفر دوائر را نهایت نبود. و حروف بیست و هشتگانه را به طرق عدیده که براى آن نفادى نمى توان تصور نمود مى نویسند و هر طریقى را به نام دائره اى مى نامند. مثلا گاهى حروف را طورى مى نویسند که دائره آن را ((ابتث )) مى نامند یا ((ابجد)) یا ((اهطم )) و یا ((ایقغ )) و غیر ذلک نام مى نهند. یعنى بیست و هشت حرف را به روش هاى مختلف به جهت مقاصد عدیده اى که دارند مى نویسند و چهار حرف اول آن را بر آن دائره خاص مى نهند،

۱- مثلا دائره ابتث بدین چینش است که معروف است :
ا ب ت ث ج ح خ د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک ل م ن و ه‍ى .
در این دور و دائره چهار حرف را اخذ مى کنند و نام این دائره را بر آن چهار حرف مى نهند که ((ابتث = ا ب ت ث )) گویند.
۲- دائره ابجد: ا ب ج د ه و ز ح ط ى ک لم م ن س ع ف ص ق ر ش ت ث خ ذ ض ظ غ . چهار حرف اول مى شود: ((ابجد)) لذا این دائره را به دائره ابجد نام نهاده اند و جمل ابجدیه بدین نحو معروف است که ((ابجد)) ((هوز)) ((حطى )) ((کلمن )) ((سعفص )) ((قرشت )) ((ثخذ)) ((ضظغ )).
و این حروف ابجدى از یک تا هزار است که از ابجد تا حطى از یک تا ده است و کلمن و سعفص از بیست تا نود به نحو ده تا ده تا است و از قرشت تا ضظغ از صد تا هزار به نحو صد تا صدتا است .
چه اینکه جمل ابجدى هشت تاست . (درس ۴۴ دروس هیئت ج ۱ مغتنم است .)
۳- دائره اءهطمى است که به فهلویون و طائفه دیگر انتساب دارد که نزول وجود را از اعلى به ادنى ثم صعود آن را از ادنى که هیولى است به بالا مى دانند. و ترکیب حروف به حیل چهارگانه بنابر ترکیب عناصر چهارگانه است و آن چهار عبارتند از:
اءهطمفشذ ناریه ، بوینصتض قسط الهواء. جزکسقثظ مائیه دحلع رخغ قسط الثرى . و حروف آن را بدین صورت مى نویسند:
ناریه  هوائیه  مائیه  ترابیه
ا ب  ج  د
ه‍ و ز ح
ط  ى ک ل
م  ن س ع
ف ص  ق  ر
ش ت ث خ
ذ ض ظ غ
این حروف همان نحوه حروف ابجدى است منتهى در مقام کتابت به صورت نمودار فوق نوشته مى شود یعنى در چهار ستون و سپس هر ستونى را به عمودى مى نویسند و اسم آن مجموع ترکیب شده را به عنصرى مستند مى دانند مثلا در ستون عمودى اول (ا ه‍ ط م ف ش ذ) را مشاهده مى کنید که ترکیب آن ((اءهطمفشذ)) است و این را به عنصر نار منتصب مى دانند و در ستون دوم از راست به چپ حروف (ب و ى ن ص ت ض ) را ملاحظه مى فرمایید که ترکیب آن ((بوینصتض )) است که قسط هواء شده است و هکذا.
دائره ایقغى است که از یک تا هزار است که دائره چهار حرف اول عبارت از ((ا ى ق غ )) که الف یک و ى د ه و ق صد و غ هزار باشد.
یکى از اسرارى که دوره این حروف را با هر چینش خاص تعبیر به دایره مى کنند براى آن است که آن را بصورت دایره مى نویسند و از طرفى چون هم از الف شروع و به الف ختم مى شوند به بیانى که گفته آمد لذا دایره گویند.
((در رموز کنوز)) مولایم آمده است : ((ادوار الحروف لا تعدو لا تحصى ، و همه بدون استثناء حرکت دورى دارند چه حروف تدوینى و چه حروف تکوینى چنان که بسیارى از آنها را به راءى العین مى بینى . قوس نزول و صعود عجیب است یدبر الامر من السماء الى الارض ثم یعرج الیه فى یوم کان مقداره الف سنه مما تعدون . در امکان اشرف و اءخس هم تاءملى بفرما، و در این که حرکات همه تکوینیات و تدوینیات قوسى و دائره اى است دقتى بکار ببر، و در ((ه )) هم نظرى بیفکن ، و دو چشمى آن را ناظر به دو قوس یاد شده بنگر.))
جناب نراقى در خزائن ص ۱۱۸ (به تصحیح و تعلیفات مولاى مکرمم ) گوید:
((فائده : بدانکه حروف ابجد که آنها را شرقیه نیز گویند بیست و هشت است . ۷ آتشى ، و ۷ بادى ، و ۷ آبى ، و ۷ خاکى ، و هر حرفى به مزاج عنصرى است که منسوب به آن است و ضابطه آن است که حروف ابجد را به ترتیب چهار چهار بگیرند و اول را آتشى و دوم را بادى و سیم را آبى و چهارم را خاکى حساب کنند جمع به این نحو است : و آتشى اءهطمفشذ هوائى بوینصتض ، مائى جز کسقثظ، ترابى دخلعرخغ .
بدانکه چون هر یک از این حروف به جهت عددیست پس هر عددى نیز بر طبیعت همان حرف است که این حرف بازاى آن است و مرکب را باید رد به بسائط خودش کرد)). انتهى .
آنکه در ضابطه فرمود: ((به ترتیب چهار چهار بگیرند…)) یک راهش همان است که صورت آن را ملاحظه فرمودى و راه دیگرى دارد که گفته آید.
جناب نراقى در خزائن ((ابجد)) را به ((ابجد شرقى و غربى ))، و نیز به ((ابجد کبیر و صغیر)) تقسیم مى نمایند. آنچه در دائره ابجدى در این شرح عرض شد همان ((ابجد کبیر)) است که مشهور است . البته دو ابجد دیگرى نیز به نام ((ابجد وسیط)) و ((ابجد جامع اکبر)) مى باشد که تا به هزار هزار نیز مى روند.
و جناب نراقى راه دیگر را چنین ترسیم فرمود: ((فائده : در مطاوى این کتاب گذشت که حروف بیست و هشت گانه ابجد هفت نارى هستند و هفت هوایى و هفت مایى و هفت خاکى و ضابطه آن ، آن است که حروف ابجد را به ترتیب چهار چهار گیرند اول آتشى دویم هوایى سیم مایى چهار خاکى به ترتیب عناصر چنانچه در این جدول ثبت است .
ناری  هوائی  مائی  ترابی
ا ه ب و ج ز د ح
ط م ی ن ک س ل ع
ف ش ص ت ق ث ر خ
ذ ض ظ غ
نکته : در همه دوائر مذکوره ملاحظه گردید که حرف شریف ((الف )) در اول آنها قرار گرفته است . ((ابتث و ابجد و اهطم و ایقغ و…))

منبع:جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی

حقیقت صوم در کلام حضرت استاد صمدی آملی

حقیقت صوم برمی گردد به تجرد نفس .منتهی تجرد نفسی که نه به طور کلی از عالم طبیعت جدا شود برود، بلکه یک نحوی از ناحیۀ بدن با عالم ماده و طبیعت هم مرتبط باشد.و چون انسان برزخ بین این دو عالم است لذا اگر توجه او با عالم ظاهر بیشتر باشد از عالم باطن منصرف می شود , رابطۀ او با غیب کمتر می شود این باعث می شود نفس باید به آنچه که مربوط به ذات اوست و شکار کند از شکارهای ذاتی خودش منسلخ می شود.اما اگر آمدیم ارتباط نفس را در این مقام برزخیت بین او و ظاهر که بدن است، این ارتباط را کم کردیم ،از آن طرف اگر نفس قوتی هم دارد بیکار هم نیستو لذا به تعبیر جناب مولوی می گوید که به محض اینکه شکم را از طعام و از نان خالی کردی، یعنی توجه ات را از اینسوی عالم کم کردی می بینی آن دهن دیگرت باز می شود آن حقیقت دیگرت دهن باز می فرماید.و لذا تا نفس توجه به بدن دارد احساس ادراکات او و تشرف او به عالم غیب کم می شود. و لذا کانه مثل اینکه از آن طرف دهن بسته ای دارد دهن باز نیست .
این اشتغالات به عالم ماده آنچنان کرد که او از عالم غیب منصرف شد. اما به محض اینکه با روزه توانست این دهن ظاهری را ببندد و غذای جسمی را منقطع کند از آن طرف می بینید دهن باطنی اش باز می شود.جناب مولوی فرمودند که گر تو این انبان زنان خالی کنی پر ز گوهرهای اجلالی کنی این گوهر های اجلالی کدام گوهر است؟ آنان گوهرهایی هستند که از عالم غیب در نفس اجلال نزول می فرمایند.فقط کافی است این انبان شکم از اینسوئی ها تخلیه شود، که تا جهنم شکم ،آتش او خاموش شد آتش دل افروخته می شود..
گزیده ایی از جلسات اسرار روزه استاد صمدی آملی حفظه الله